14-05-2017, te Groningen

Dinsdag 9 mei werd ik met de ambulance vanuit Zwolle (waar ik opgenomen lag) naar Groningen gebracht. Hier kreeg ik weer een beenmergpunctie en een ruggenprik met medicatie. Deze medicatie is ter preventie zodat de leukemie niet in mijn hersenen kan komen. Hierna moest ik helaas weer terug naar Zwolle om daar nog een nacht te blijven. Dit was omdat ik een lumbaalpunctie heb gehad, hierna moet je namelijk 24 uur plat blijven liggen om hoofdpijn te voorkomen. Verder was 9 mei ook de dag dat ik 33 dagen onder behandeling ben. Volgens het protocol moet er na 33 dagen géén leukemie cellen meer in mijn beenmerg zitten. Ik kreeg de dag erna een goede uitslag dat dit inderdaad het geval is. Dit heet ook wel complete-remissie. Hier zijn we natuurlijk heel erg blij mee. Ondanks een goede uitslag, gaat het met mij eigenlijk alleen maar slechter.  In Zwolle konden ze niet veel extra’s voor me doen, waardoor we hebben besloten om woensdag naar huis te gaan.  Het ging thuis alleen niet beter, en ik kreeg steeds meer last van mijn buik. We dachten dat ik last had van obstipatie (verstopping), dit is namelijk een bijwerking van de medicatie en chemo die ik krijg. Donderdag nacht was echt een hel voor mij, de volgende ochtend hebben we weer contact gehad met het ziekenhuis en zij vonden dat ik opgehaald moest worden met de ambulance en naar Groningen moest komen. Daar stonden ze ineens, 2 ambulance broeders aan mijn bed. Ze hebben mij met een soort traplift naar beneden getild en daarna ben ik met spoed naar Groningen gebracht. Woooow wat ging dit snel, we waren er in 45 minuten. Normaal gesproken doen we er 1,5 uur over. Natuurlijk was het niet fijn om weer naar het ziekenhuis te gaan, maar de bekende en lieve gezichten van Groningen doen me goed. Ze weten hier precies wat ze voor me moeten doen. Dit bleek uit dat ik dezelfde dag (eindelijk) pijnstillers kreeg voor de pijn die ik had, en ik werd weer van top tot teen onderzocht. Uit het bloedonderzoek bleek dat mijn alvleesklier waarschijnlijk geïrriteerd is. Hierdoor zou ik dus ook die buikpijn kunnen hebben. De alvleesklier zorgt voor vertering van mijn voedsel. Ze willen de alvleesklier wat rust gunnen en daarom mocht ik die dag niets meer eten. Nu krijg ik een hele lage dosering sondevoeding om mijn alvleesklier weer rustig aan het werk te zetten. Door de pijnstillers die ik nu krijg heb ik eindelijk geen pijn meer en heb ik eindelijk goed kunnen slapen. Door de pijnstillers ben ik wel een beetje high, het voelt een beetje als dronken zijn maar dan anders haha.

Verder is vandaag (14 mei) de laatste dag van de prednison. Dit medicijn komt later in het behandeltraject wel weer terug, maar voor nu ben ik er even vanaf (yeey!). Ik hoop dat het vanaf nu iedere dag een beetje beter met me gaat want dit waren wel een hele slechte weken. Ik weet nog niet hoe lang ik Groningen moet blijven, ze willen even kijken hoe het per dag met me gaat.

 

Veel lieve groetjes uit het UMCG in Groningen.